Bijvoorbeeld

Op een zonnige herfstige zondag trok ik naar het Museum van Elsene voor de retrospectieve “Robert Doisneau”. In het uitstekende gezelschap van een kenner met overvloed aan levenservaring heb ik genoten van 150 vintage foto’s. Ook al heb je er tientallen op je pinterest board staan en heb je er al honderden bekeken in boeken en op het internet, de expo blijft een verrassing. De kwaliteit van de prints is onovertreffelijk. Doisneau zijn verhaal is hartverwarmend.

Robert Doisneau (1912 – 1994) noemde zichzelf een beeldenvisser. Hij viste in de oceaan van het leven – thuis, op straat, in de fabriek, op café, in het park, in het theater, in ateliers, op de schoolbanken – naar onschuldige, vaak guitige schoonheid van het naoorlogse dagelijkse leven. Hij deed dat niet zomaar. Hij koos er bewust voor niet zomaar de realiteit te beschrijven, maar zijn eigen poëtische kijk op de werkelijkheid weer te geven. Een droomwereld als je ’t mij vraagt.

 “De wereld die ik wilde laten zien, was een wereld waar ik me goed zou hebben gevoeld, waar de mensen aardig waren, waar ik de tederheid vond die ik graag zou willen ervaren. Mijn foto’s vormden als het ware een bewijs dat die wereld werkelijk kon bestaan.”

 

Hij werd niet geboren als beeldenvisser. Of tenminste, dat was niet meteen duidelijk voor zijn omgeving. Ook zijn pad is bezaaid met allerlei soorten opdrachten zoals reclamewerk, portretten, huwelijken, straatfotografie. Zo spendeerde hij vier jaar als fotograaf bij Renault, waar hij werd ontslagen wegens herhaaldelijk laatkomen. Om uiteindelijk zijn weg te vinden als onafhankelijk fotograaf die weigerde lid te worden van Magnum. Maar vergis je niet. Dat laatkomen lijkt geen teken van een gebrek aan discipline. Als het over zijn levenswerk ging, was hij uiterst georganiseerd. Hij ontwikkelde de gewoonte om al zijn beelden volgens thema te archiveren. En heeft het geluk dat zijn twee dochters zich nu ontfermen over het archief dat maar liefst 450.000 genummerde en geordende negatieven bevat. Het Atelier Doisneau is gevestigd in Montrouge, in het appartement waar Robert Doisneau zelf meer dan 50 jaar heeft gewerkt. Deze schat aan beelden kan je online raadplegen. Maar laat het vooral geen reden zijn de tentoonstelling links te laten liggen. Nog tot 4 februari in het Museum van Elsene. En omdat het je gelukkig maakt.

“Je moet proberen gelukkig te zijn. Al was het maar om het goede voorbeeld te geven.” (Robert Doisneau 1912 – 1994)

Doisneau_3petitsenfantsblanc
Robert Doisneau, trois petits enfants blancs, Parc Monceau, 1971
Doisneau_Fourruresparty
Robert Doisneau, Fourrures Party, Palm Springs, 1960, i.o.v. Fortune
Doisneau_lerubandelamariée
Robert Doisneau, Le ruban de la mariée, Saint Sauvant, 1951
Doisneau_lespainsdePicasso
Robert Doisneau, les pains de Picasso, Vallauris, 1952
Doisneau_zelfportret
Robert Doisneau, zelfportret, 1947

2 reacties op “Bijvoorbeeld

  1. Dag Charlotte
    Idd. Eerder visser dan jager!
    Zal de tentoonstelling in Parijs… en herinnerde mij nog vrij vertaald;
    Ik fotografeer het leven niet zoals het is. “Ik fotografeer het zoals ik het graag zou zien.’
    Welnu zo probeer ik ook mijn foto’s te nemen! Blij dat je zijn werk je deugd deed!
    Groeten
    G

    1. Zijn werk en wereld doet inderdaad deugd! Wat een mooi uitgangspunt delen jullie. groetjes Charlotte

Laat een reactie achter op Anoniem Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *