De kern

Ik vind het prachtig hoe mensen uitgroeien tot sterke persoonlijkheden. Ieder op zijn eigen manier. Jan Hoet bijvoorbeeld. Hij werd grootgebracht met kunst en tussen de kunstenaars. Niet verwonderlijk dat hij de ambitie had kunstenaar te worden. Hiervoor deed hij erg hard zijn best. Om op een bepaald moment te besluiten dat hij eigenlijk niets te vertellen had als kunstenaar. Maar dat hij wel heel goed kon kijken. En zo zijn verdere leven wijdde aan het “goed” tonen van het werk van anderen.

In zijn werk en leven vertrok hij telkens van de kern. Zijn kunstenaars zocht hij op in hun atelier (waar ook ter wereld) en voerde er lange gesprekken mee. Hij zette zich voornamelijk in voor kunstenaars die werkelijk vanuit hun eigen leven vertrokken. Met een voorliefde voor actuele kunst die zich op één of andere manier verhoudt ten opzichte van onze rijke (kunst)geschiedenis.

Zijn volwassen leven speelde zich af in een kern van slechts enkele kilometers doorsnee. In Gent, rond het S.M.A.K. het Citadelpark, zijn ouderlijke woning in de Fortlaan en zijn gezinswoning enkele straten verderop. Dit gaf hem de stabiliteit en de kracht om met zijn oneindige nieuwsgierigheid en open geest zijn formidabele kunst te ontdekken, te begrijpen, in vraag te stellen, te herontdekken en te tonen. Vanuit zijn kleine kern kon hij zijn plaats in de internationale kunstwereld veroveren.

“Voor mij is kunst denk ik net zoiets als God voor de jezuïeten: een kernvraag waar je altijd omheen blijft draaien, je hele leven lang, terwijl je weet dat je het antwoord niet zult vinden” (Jan Hoet)

In zijn gepassioneerde zoektocht naar het antwoord reisde hij de wereld rond en sprak met vele kunstenaars. Zijn grote liefde was de kunst, maar ook de kunstenaar. De dialoog leek me zijn favoriete methodiek te zijn. Het was een plezier hem aan het woord te horen in interviews. En het is zalig het portret te lezen geschreven door kunstcriticus Hans den Hartog Jager (Hannibal, 2013). Een pareltje is het. Met röntgenfoto’s van Jan Hoet en zwart-witfoto’s van Stephan Vanfleteren.

Onlangs was ik te gast op de Behance Portfolio Review #3 in Gent. Een waardevol initiatief dat visuele artiesten de kans biedt hun portfolio met elkaar te delen en elkaar te ontmoeten. Voor zij die vanuit hun kern willen vertrekken, hier kan je registreren om op de hoogte gehouden te worden. Gelijkaardige bijeenkomsten zijn er ook in Antwerpen en Brussel. Een inspirerende manier om te netwerken die ik iedereen aanbeveel.

Binnenkort trek ik naar Oostende, naar Muzee voor “De Zee, salut d’honneur Jan Hoet”. Bedoeld als een ode aan de zee die de laatste grote tentoonstelling van Jan Hoet zou worden. Maar de tentoonstelling is uitgegroeid van een eerbetoon aan de zee tot een hommage aan Jan Hoet. Ik wou dat ze een service “rent a Hoet” hadden, dat zou pas genieten zijn.