En dan is’t af. En dan?

We werken allemaal naar specifieke doelen toe en dit tegen deadlines op. Korte of lange. En dan, dan is het zover. Je resultaat ligt er, het harde werk is afgerond en iedereen kan het zien, lezen of beluisteren. Best wel spannend. Wat doet dat met een gemotiveerde en gepassioneerde mens eigenlijk?

Alvorens het af is, krijg je voortdurend te doen met je innerlijke stem die je onafgebroken feedback geeft of vragen stelt. Van het aanvaarden van de opdracht, over de voorbereiding, tijdens de uitvoering tot bij de oplevering. Tot soms lang daarna. Ik ken weinig mensen die hun innerlijke stem het zwijgen opgelegd krijgen.

En eens het dan af is, dan stappen we maar al te vaak en al te snel naar de volgende opdracht. In “nooit tevreden, altijd vooruit” begrijp je dat voor artiesten tevredenheid wel eens de vijand is van de zelfovertreffing.

Tenzij je omgeving niet positief reageert, of straffer nog, jouw werk of jouw bijdrage afwijst. Omgaan met afwijzing is moeilijk. Een verklaring voor die afwijzing kan zijn dat jouw omgeving voorlopig niet toe is aan jouw werk? Of is de verklaring eerder te zoeken in het proces rond je werk? Dan is de enige vraag: wat kun je hieruit leren dat je kan vertalen naar positieve actiepunten voor de toekomst? Dus varieer je gedrag tot wanneer je het gewenste resultaat hebt bereikt. Want steeds verder doen zoals je altijd deed, betekent dat je steeds zal krijgen wat je altijd kreeg. En blijf daarbij altijd lief voor jezelf. Want falen bestaat niet, er is alleen feedback. Dus probeer even begripvol te zijn voor jezelf als je voor anderen zou zijn. Stel je een vriendin voor die met jouw verhaal bij jou komt aankloppen. Wat zou je advies dan zijn aan haar?

Een andere bedenking die me hier bezig houdt is de volgende. Ben jij het type dat geremd dient te worden of eerder gestimuleerd dient te worden? Met andere woorden, heb je de neiging om te overpresteren of om te onderpresteren? Dit kan je nagaan aan de hand van de feedback die jou wel eens werd geformuleerd.

Ooit al gehoord:

  • Dat je iets te hard probeert?
  • Of iets kapot werkt?
  • Of dat je harder werkt dan je klant/publiek?
  • Of dat je omgeving jouw gevoel voor detail niet volgt?
  • Dat je het moet leren loslaten op een bepaald moment?

Of eerder:

  • Dat het een verrassend resultaat is?
  • Wat extra inspanning nooit kwaad kan?
  • Je nooit genoeg je best kan doen?
  • Geen moeite teveel is wanneer iets belangrijk voor je is?

Er zit geen kwaliteitsverschil in de eindproducten van beide types. Het is niet dat de overpresteerders waardevoller werk afleveren dan de onderpresteerders, of omgekeerd. Het is een manier om te ontdekken welke soort van stimulans je nodig hebt. Wat heb je nodig? Een rem of een duw?

Of ben jij iemand die liever naar de tastbare materie kijkt om je evaluatie te maken? Prima. Kijk dan naar je resultaat. Minstens één keer heel goed, lang en aandachtig. En ga na hoe het bij je binnenkomt.

  • Wat is jouw eerste reactie?
  • Welke gevoel roept het bij je op?
  • Wat zegt je innerlijke stem?
  • Heb je de neiging er lang bij te gaan zitten?
  • Of moet je je lichaam dwingen niet na enkele minuten op te stappen?

En laat het dan een tijdje liggen/hangen, maar wel zichtbaar. Neem het in kleine stukjes nog wat meer door als je het gevoel hebt nog niet rond te zijn. Laat het wat bezinken, geef het tijd en neem afstand. En dan? Wat zegt het werk/resultaat je dan?

  • Klopt het met je doel?
  • Is dit in verhouding met je inspanningen?
  • En is het in verhouding met je return?
  • Klopt het met de reacties die je hierop kreeg?

Dit zijn heel leerrijke momenten. Vooral voor de perfectionisten onder ons. Voor hen die van geen ophouden weten. Wanneer is het goed genoeg voor jou? En wie zit er eigenlijk op jouw perfectie te wachten?

Maar vergeet vooral niet na te genieten. Er is helemaal niks mis met jezelf te vertellen hoe goed het is of ging. En zelfs die trots te uiten en te delen. Mensen houden daarvan, van relevante beroepseer. Laat je complimenten en felicitaties lekker bezinken en geniet na van je verwezenlijking.

In de vorige post “vier jezelf” hadden we het over het nagenieten van een financiële verwezenlijking als inspiratie voor je toekomstige levensstijl. Maar nagenieten kan je evengoed van een inhoudelijke of fysieke prestatie. Dit weekend liep ik mijn eerste halve marathon. Dus wat advies van de lopende topschrijver Haruki Murakami is hier mooi op zijn plaats wat mij betreft.

HarukiMurakami_quotetime

HarukiMurakami_quotelife

 

 

 

 

2 reacties op “En dan is’t af. En dan?

  1. Gefeleciteerd met je eerste halve marathon, Charlotte!

  2. Dank je wel Philippe, heerlijk om vol plezier een deadline te halen. Geeft meteen inspiratie voor nieuwe uitdagingen.

Laat een reactie achter op Anoniem Reactie annuleren

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *