Elke mens die sterft is als een museum dat afbrandt. En je kan maar best proberen alle schilderijen gezien te hebben.
Afgelopen vrijdag zag ik “De geschiedenis van de wereld aan de hand van banaliteiten”, een theatraal-muzikale belevenis van Johan De Smet en Titus De Voogdt. Ik heb genoten, ben geschrokken, heb gelachen, emoties bedwongen en vanalles geleerd. Ik zag een voorstelling die ik niet beter kan omschrijven als puur Titus.
Voor wie het stuk niet kent. Het gaat over essentie en banaliteit. Over hoe de eigen wereld en buitenwereld verandert, wanneer we iemand dierbaar verliezen. Over hoe een ogenschijnlijk grijs en gewoon iemand, een verschil kan maken. In deze voorstelling wordt geschiedenis een metafoor. Twee werelden staan tegenover elkaar. De moeder, een wetenschapster op Europese niveau voor kernonderzoek, leeft in haar hoofd. En de jonge kerel die haar op haar sterfbed probeert te begrijpen, leeft in zijn fantasie en de illusie. Hier zie je het hen zelf vertellen.
© Phile Deprez
Het stuk was helemaal mijn ding. Precies alsof de heren het speciaal voor mij gemaakt hadden. Er was zoveel in te herkennen, ik kon mezelf er volledig in terug vinden. Zoals een favoriete ted talk, literatuur, onze tijgerpoes Mozes die we van de verdrinkingsdood hebben gered en met de haardroger terug tot leven brachten, mijn beestje en zo meer. En eigenlijk wist ik dit al van zodra ik er eind vorig jaar over las in De Morgen. Hoe komt het nu toch dat ik nooit aarzel een ticket te kopen of mijn agenda vrij te maken voor een voorstelling met of van Titus? Ik ben fan, ik beken. Daarmee is al veel gezegd. Maar wat beter is, ik blijf fan.
Om het naar de materie van de self-marketing te trekken, Titus heeft ontegensprekelijk zijn eigen publiek. Hij is een duidelijk merk. Al zal hij dit niet graag lezen want hij houdt niet van dure woorden. Dus zeg ik het met gewone woorden. Het merk Titus is eenvoudigweg de som van zijn eigenschappen. Als je ’t mij vraagt komt dit neer op:
- Energiek
- Een lach en een traan.
- Fysiek, goochelend, acrobatisch
- Gents
- Een groot kind met een oude ziel (naief en diepzinnig).
- Voor alle leeftijden
- Op scene de “aap” in combinatie met de “beer” Johan Heldenbergh
- Eigen vocabulaire en manier van spreken
- Vertitussen van gerecycleerd materiaal. Hij noemt zich een kind van zijn tijd. Hij zoekt en puzzelt zijn verhaal bij elkaar. En zet het dan naar zijn hand.
- Uitzonderlijk gewoon
- Randfiguur in stukken van Arne Sierens.
- Een doener, prutser, knutselaar en self-made artiest
En Titus blijft trouw aan zichzelf, aan wie hij is, waar hij voor staat en hoe hij werkt. In interviews vertelt hij zelf wat de waarde van zijn merk is. En hoe het hem onbewust brengt waar hij vandaag is en wil zijn.
“Onbewust leg ik een parcours af dat erg bij me past.”
“Het acteurschap is mij overvallen. Ik ben erin blijven hangen omdat ik het een geweldige ervaring vond. Maar daarna ben ik andere dingen blijven doen, zoals een opleiding beeldhouwen volgen. Ik wil graag leven met de luxe dat ik op elk moment iets anders kan gaan doen. Het is ook een remedie tegen de sleur. Ik vertrek graag voor een lange tournee. Maar met evenveel plezier ga ik ook vissen of zoek ik mijn atelier op.”
“Lang ben ik in Gent blijven hangen. Maar intussen is mijn actieradius verbreed, tot in het buitenland. Omdat ik in toffe projecten kon staan die mij daar naartoe voerden. Of omdat ik in films acteurs leerde kennen met wie het klikte, zodat we plannen konden smeden. Ik voel mij daar heel gelukkig bij. Fijn dat mij dit allemaal overkomt, denk ik vaak.”
“Ik trok al fluitend naar mijn werk. Zalig toch, als ze je vragen voor dingen die dicht bij je eigen interessesfeer blijven?”
Puur Titus dus, trouw aan wie hij is en hoe hij werkt. Zijn omgeving merkt dit op. Zowel zijn publiek als zijn medespelers, regisseurs, auteurs en producenten. Ze snappen hem. Ze zien waar hij voor staat en wat hij waard is. En dit levert hem mooie kansen op.
Natuurlijk betekent dit dat hij ook een hoop dingen niet is. En hij daardoor misschien kansen mist. Zo is hij volgens mij geen:
- indrukwekkend intellectueel
- cultuursnob
- best betaalde Vlaamse acteur
- internationaal steracteur (al staat er een hoofdrol in de BBC reeks “The Missing” op het programma)
- ivoren toren bewoner
- beleidsmaker
Zijn geheim (naast zijn sterk merk dan)?
“Ik denk altijd maar: kalm blijven. Doordoen. Alleen kalmte kan u redden: het is mijn levensmotto.”
Nu vraagt men zich af of Titus jeugdige rollen zal kunnen blijven spelen. Wel, ik zou me daar geen zorgen in maken. Ik las in een interview dat iets van kwaliteit veel mooier verslijt. Al is daar nu nog geen zichtbaar spoor van, maar ik vind het iets om naar uit te kijken. Want zoveel is zeker, hij gaat prachtig verslijten.
En nu toch nog even terug naar de schoonheid van de voorstelling. Hieronder enkele prachtige quotes:
“Het is moeilijk om iets dat kapot is in uw hart te sluiten en graag te zien.”
“Elke mens die sterft is als een museum dat afbrandt. En je kan maar best proberen alle schilderijen gezien te hebben.”
Waar de voorstelling me verder nog aan deed denken (Banksy):
Heb jij al eens de som van jouw eigenschappen als creatieve professional neergeschreven?
Bronnen:
De Morgen, ‘Gelukkig zijn, het is een gave’, Sarah Theerlynck, 21 november 2013.
