Frictie

Een poosje geleden bezocht ik OER, een tentoonstelling over de wortels van Vlaanderen in het Caermersklooster in Gent. Het toont een prachtige collectie en schept een treffend tijdsbeeld door de ogen van enkele van onze strafste meesters (na de Vlaamse Primitieven dan toch). Vanaf de 19de eeuw wordt België één van de belangrijkste industriële naties van de wereld. Boeren worden arbeiders. Ze verlaten het platteland voor de stad, en hokken daar dicht op elkaar gepakt in stinkende beluiken. Fabrieksschoorstenen walmen dag en nacht. Geen wonder dat het heimwee naar het verloren boerenverleden steekt (Emile Claus, Gustave Van de Woestyne, George Minne en Valerius De Saedeleer). Maar ook absurde humor (James Ensor) en de verloren eenzaamheid (Leon Spilliaert) bieden soelaas. Zodra de eerste wereldoorlog uitbreekt, bieden ook buitenlandse ballingschappen een uitweg. Meer zelfs, ze brengen toegang tot de internationale kunstwereld (Gust De Smet, Frits Van den Berghe, Constant Permeke en Edgard Tytgat).

Ik wandelde er onbevangen binnen en kwam er bevreemd buiten. Mij extra bewust van de frictie die ik voel met onze tijd. Zo anders dan die van toen.

“Het was een tijd waarin de seizoenen nog seizoenen waren, waarin grootouders en kleinkinderen in dezelfde wereld leefden, waarin de tijd ons niet ongenadig voor zich uit joeg maar rustig met ons mee bewoog.” (Mia Doornaert, journalist, columnist en auteur)

Vandaag vluchten sommigen in de natuur maar de meesten duiken in de schermen. Humor blijft een uitweg bieden. En de creatieve denkers en doeners duiken in hun eigen universum. Zoals Stefan De Pauw. Hij trekt zich terug uit de luide en snelle wereld om rustig en alleen onder te duiken in zijn creatief laboratorium. En daar geeft hij de mooiste wezens en creaties vorm. Vertrekkende van niets, of net van een heleboel spullen, schept hij een heel nieuw beelduniversum. Grenzeloos in zijn verbeelding en materiaalgebruik. En ik, de gelukzak, werd vandaag bedankt met zo’n prachtig exemplaar.

Untitled - Stefan De Pauw
Stefan De Pauw (fusion.be), ongetiteld, A4, fotopapier, fotochemicaliën, Hipstamatic en Photoshop.

Door die frictie met de ons omringende (kleine en grote) wereld komt er energie vrij die zich transformeert in prachtige creaties en initiatieven. En dat is hartverwarmend. Wat doe jij met die frictie-energie?

2 reacties op “Frictie

    1. Dank je Inge

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *