Hoera voor de verbeelding

Ideeën ontstaan in ons hoofd. Vaak dankzij een open blik en een scherpe waarneming. Meestal voelen we aan wanneer een idee goed is of niet. En of het dan de moeite is er verder mee aan de slag te gaan. Onze verbeelding is de wieg van onze creativiteit. Ze behoort tot ons hoogste goed. Want gekoppeld aan een droom en een flinke dosis daadkracht, levert die verbeelding ons mooie resultaten op.

Maar ze heeft ook een keerzijde. Aangezien wij nogal eens in ons hoofd durven te leven, gebeurt het dat we, zonder het te beseffen, onze verbeelding misbruiken. Door non stop te denken, te piekeren dus. Wat neerkomt op misbruik van onze verbeelding. Zonde toch?

Herken je dit? Vast wel. Mijn ondervinding leert me dat je daar op 2 manieren komaf mee kan maken.

1)   Koppel je idee onmiddellijk aan je “doen”. Met andere woorden, kies voor een actieve vorm van denken. Een ingeslagen pad geeft vaak veel duidelijker aan of je op de goede weg bent of niet. Twijfel je bvb. tussen 2 materialen? Test beide op kleine schaal en het zal duidelijk worden. Zo begon ik deze week op een avond het boek “De waarde van niets” (Raj Patel) te lezen. Maar eerlijk toegegeven, na 33 pg’s heb ik het opzij gelegd. Verrijkend zal het zeker zijn, maar voor mij is het te politiek en economisch getint. En van avondlectuur verwacht ik dat die inspirerend is. Zonde van de kost en de tijd, dat wel. Maar er komen vast wel periodes wanneer ik me hier beter toe kan motiveren. Maar nu niet. Dat is me duidelijk geworden.

2)   Reserveer doelbewust tijd voor een compacte denkoefening waarin je de voor- en nadelen, de kansen en de bedreigingen van het idee grondig afweegt. Die tijd heeft dan een begin- en eindpunt. Zo stel je je overactieve brein gerust dat je het idee voldoende aandacht hebt geschonken. En dat bovendien je kritische zelf er volledig zijn ding mee heeft kunnen doen. En dan kan je het ook afsluiten. Met een conclusie die je idee dan een “go” of “no go” geeft. Of op zijn minst de volgende stappen formuleert om resterende vragen te beantwoorden. Al zullen die onzekerheden er altijd zijn. Wat een goed teken is.

Persoonlijk doe ik dit voortdurend. Ik word nogal makkelijk enthousiast over een idee en voor ik het weet spring ik mee op de kar. Ik kan dus best waken dat ik enkel op die karretjes spring die de juiste richting uitgaan. Eerst neem ik tijd in stilte om wat nota’s te maken, research te doen en te dromen. Vervolgens laat ik mijn criticus spreken (of soms ook wel een externe criticus) om te eindigen met een realistische kijk op het idee. En deze laat me dan toe meteen in actie over te gaan indien gewenst. En ik beken, ik geniet er eigenlijk wel van om wat te verdwalen in de juiste richting.

Al doende heb ik 3 belangrijke dingen geleerd. En geloof me, het heeft zijn tijd genomen.

1)   Gedachten zijn geen feiten. Ook al maken we onszelf wijs van wel. We hebben nu eenmaal een geest die gemaakt is om te denken en dat is wat er voortdurend aan de hand is. Maar dat maakt van jouw gedachten nog geen feiten. Ga maar eens na, hoe vaak heb je jezelf overtuigd van een bepaalde uitkomst die dan toch anders uitdraaide?

2)   If you always do what you always did, you will always get what you always got. Klinkt eenvoudig, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan.

3)   Dus hebben we ons gedrag te variëren tot wanneer het gewenste resultaat bereikt is.

Ben je eerder het type persoon dat vooruitgang boekt en beslissingen neemt in interactie met anderen, dan kan een “partner in crime” iets voor jou zijn.

Anderzijds, geloof ik heel sterk in dromen, zeg maar het superlatief van onze verbeelding. Hoe sterker je dromen zich in je hoofd nestelen, hoe groter de kans je er op een dag een deadline op kleeft. De mate van je succes wordt mee bepaald door de mate van je geloof in je dromen. In “Geduldig dromen“ lees je een paar inspirerende voorbeelden.

De verbeelding kent vele verschijningsvormen. Kunst is slechts verbeelding en verbeelding was de kracht van René Magritte (1898-1967).

Rene-Magritte-Les-jours-gigantesques.-ChristiesLes jours gigantesques (1928)

ReneMagritte_lesamantsLes amants (1928)

ReneMagritte_golcondeGolconde (1953)

Portret_ReneMargritte2Portret René Magritte

 

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *