Slingeren rond je nulpunt.

Afgelopen week zag ik verschillende mensen rondom me die ver weg van hun nulpunt werden geslingerd. Soms met een bruuske beweging. Door een onverwachte neen te krijgen bijvoorbeeld. Door slecht nieuws. Soms heel geleidelijk aan. Door een aanhoudende bron van stress en het gebrek aan uitzicht op verandering bijvoorbeeld. En soms door keuzes die je al een poos voelt aankomen. Er zijn nu eenmaal een boel beslissingen die jou nemen in plaats van omgekeerd. Hoe lastig we dat ook vinden.

Guillaume Van der Stighelen heeft in “echt” een mooie beeldspraak gevonden voor dit gegeven en het effect ervan. Hij stelt het leven voor als een slingerbeweging. Je maakt bewegingen van links naar rechts en terug. Telkens langs je nulpunt heen, dat punt waar je op terechtkomt wanneer de slinger stil hangt. Je nulpunt als je rustpunt, het punt van geluk, daar waar alles klopt, daar waar je gelukkig en in evenwicht bent. Soms worden we uit ons lood geslagen. Dan doen er zich grote en erg snelle bewegingen voor. En hoe verder er vanaf, hoe trager het gaat, tot wanneer je stilstaat en in volle vaart terug richting het andere uiterste zwiert.

Je hangt gewoon aan die slinger en je hebt er geen idee van wie of wat het volgende zal zijn dat je uit je lood zal slaan. Positief of negatief. Het is niet onze taak na te denken of we elders beter zouden hangen. Al doe ik dat voortdurend. Het is onze taak om te blijven hangen en te begrijpen waar we hangen en waarom. En om dan uit te vissen wat we nodig hebben om terug in de buurt van ons nulpunt te komen mocht dat nodig zijn. Tot een eerder rustige, trage, kleine slingerbeweging. Met voortdurende links- en rechtsbewegingen, maar zonder in volle vaart uit balans te raken.

Er zijn verschillende zaken die ons kunnen helpen terug in de buurt van ons nulpunt te komen. Sommige zal je vast herkennen.

  • Het luid over de daken schreeuwen of langdurig luidop vloeken. Maar niet iedereen beschikt over die gave.
  • Of langdurig op keiharde muziek wild dansen en het uitschreeuwen van geluk.
  • Het hardop uitroepen of uithuilen bij de eerste de beste persoon die je pad kruist.
  • Frustratie ventileren bij een vriend(in) aan de hand van een levendig gesprek vol ergernis, boosheid, irritatie, ongeloof of verdriet. En veel gesticulatie natuurlijk.
  • Praten met een ervaringsdeskundige, iemand die je hierin voorafging en van wie je vast begrip, tips en advies kunt krijgen.
  • Uitdrukking geven aan het overheersende gevoel van het moment door het neer te schrijven, uit te beelden, te schetsen, te bezingen of te componeren? Het letterlijk UIT te drukken dus.
  • Wachten tot je op het punt gekomen bent dat je moet schakelen, je MOET, en dan zullen de ideeën die leiden tot verandering zich vanzelf aanbieden.
  • Mijn favoriet: bewegen! Lopen, tennissen, dansen, zwemmen…
  • Met je twijfels en je tranen onder je hoofdkussen duiken en er pas vanonder kruipen wanneer je slinger vaart heeft geminderd.
  • Gewoon geborgenheid van vrienden en familie opzoeken.
  • Het je dagboek toevertrouwen onder de vorm van een schets, verhaal, muziekstuk, scenario of wat dan ook.

Tijd met mezelf is wat me het meeste helpt. Als het kan, in de natuur. Al wandelend of lopend. Zolang er maar letterlijk vooruitgang is. Dat is de conditie die me toelaat de puzzelstukjes terug op zijn plaats te laten vallen. Als dat niet kan, dan in het bijzijn van schoonheid onder de vorm van kunst.

MarkRothko_energie“Rood, Oranje, Oranje op Rood”, 1962, Mark Rothko.

Dit is een prachtige bron van energie. Onbegrensd, warm en vol vertrouwen dat wat de toekomst ook brengt, het goed zal zijn. (wanneer ik moe ben)

PabloPicasso_kracht Portret van Picasso door Willy Maywald

Zijn krachtige uitstraling en vastberadenheid geven me de moed door te gaan op “mijn pad”. Door door zijn complete werk te bladeren (uitgegeven door Taschen) geloof ik weer dat iedereen tot grootse dingen in staat is, zolang je maar blijft werken en niet stil valt. (wanneer ik twijfel aan mijn pad)

Rembrandt_vrouwmetkindoptrap“Een vrouw met kind op de trap”, Rembrandt van Rijn, circa 1625-1636

Rembrandt_driebomen“Drie bomen” door Rembrandt, 1643

Rembrandt maakte zowel indrukwekkende grootse taferelen als intieme schetsen van het alledaagse. Hij schenkt me de relativering door de schoonheid van eenvoudige huiselijke taferelen of de natuur. (wanneer ik ongeduldig ben)

PaulKlee_Highway&Byways1929 Highway & Byways, Paul Klee, 1929

Naar dit meesterstukje grijp ik sinds deze zomer heel regelmatig terug. Het is mijn spiegel voor de mix in mijn leven. De variatie waar ik zo van hou, maar toch mooi in balans, harmonieus en gestructureerd. (wanneer ik zenuwachtig ben)

En tot slot, treed ik Steven Pressfield volmondig bij in zijn omschrijving van een pro.

“A professional is someone who can keep working at a high level of effort and ethics, no matter what is going on – for good or ill – around him or inside him.”

 Dus niet stilvallen, blijven werken, wat er ook gaande is!

 

 

 

1 reactie op “Slingeren rond je nulpunt.

  1. […] ik saboteer mijn prestaties met mijn ongeduld en draag hiervan de gevolgen. Dan word ik namelijk ver van mijn nulpunt weg geslingerd. De man biedt natuurlijk een alternatief. En het bevalt me wel. Namelijk om bij het uitbouwen van […]

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *