Ik heb een grondige focus op fouten en ben gedreven mezelf, de anderen en dus bij uitbreiding de wereld beter te maken. En dan meer specifiek de wereld van de creatieve ondernemers. Ik mag er niet aan denken te moeten vaststellen dat ik iets fout heb gedaan. Of dat het niet goed genoeg was wat ik deed. Terwijl me dat natuurlijk wel overkomt, net zoals iedereen.
Je zal je misschien afvragen of ik zo gelukkig kan zijn. Ja hoor, heel erg zelfs. Ik ben zo blij als een kind als iemand me vraagt feedback te formuleren op iets. Ik zou voortdurend willen leren, beter worden, meer weten, meer kunnen, beter doen, anders doen. Daar word ik helemaal opgetogen en enthousiast van. Het vooruitzicht alleen al iets nieuws te doen of leren en ik loop op rozen. En bovendien geloof ik dat dat mogelijk is, voortdurend beter worden. Ik geloof in de maakbare mens, tenminste voor zij die met goede kansen zijn geboren.
Dat niet alles perfect zal gaan zoals ik hoop, dat heb ik ondertussen geleerd. Door scha en schande moet ik bekennen. Maar ik vind het prima dat er vorige week geen blogpost verscheen omdat ik een tweedaagse opleiding volgde en daardoor het werk in drie dagen diende te gebeuren in plaats van vijf. Zo loopt het nu eenmaal.
Maar wat ik niet doe, is me voortdurend vergelijken met anderen. Dat heb ik afgeleerd. Daar word ik depressief van. Ook geleerd door scha en schande trouwens. En overanalyseren, daar ben ik ook mee opgehouden. Al sinds het middelbaar eigenlijk. Toen ik verkeerdelijk in een wetenschappelijke richting terecht kwam, ben ik gestopt me in de details te verliezen.
Maar nu genoeg over mezelf. Ik kwam op al die gedachten door het artikel in De Morgen van Sara Engelen afgelopen weekend: “Arnon Grunberg duikt onder in eigen brein”.
Niet alles valt te doorgronden en te begrijpen en te leren. En dat is maar goed ook. Dus weet ik eigenlijk niet zo goed wat ik nu moet denken van het plan van Arnon Grunberg (1971) om het schrijverschap te “ontmythologiseren”. Hij wil zijn eigen creativiteit laten meten bij het schrijven van zijn volgende novelle. Een team van neurowetenschappers zal met speciaal ontwikkelde hardware, software en data-analysetechnieken zijn schrijfproces registeren en analyseren. Volgens dr. Paul Boon (diensthoofd neurologie aan de Ugent) zet creativiteit bepaalde hersennetwerken in gang die anders minder actief zijn. Talent is volgens hem dus te verklaren door het beter functioneren en kunnen communiceren van hersennetwerken. Interessant leesvoer, maar toch hou ik precies meer van de verhalen van Arnon Grunberg.
Ook Rembrandt (1606-1669), was gefascineerd hoe het menselijk lichaam en brein in elkaar stak. Maar hij pakte het anders aan, hij schilderde dissectietaferelen.
Hersendissectie door Professor Johan Deyman, Rijksmuseum, Amsterdam.
Voor Picasso en Lucian Freud is tevredenheid de vijand van de zelfovertreffing. Het volgende werk moet telkens beter zijn en het beste werk is dus bij voorkeur het laatste werk. Meer hierover lees je in deze blogpost. En ook over het portret van Francis Bacon door Lucian Freud. Het werd gestolen, maar daar lag Lucian Freud eigenlijk niet wakker van. Over het portret van Freud door Bacon konden we de afgelopen dagen al genoeg lezen in numerieke superlatieven, dus bekijken wij het eens van de andere kant.
En dus weet ik ook wat op mijn verlanglijstje komt voor het eindejaar. Het boek “Maximize your potential”. Want succes gaat niet over de beste zijn, maar over steeds beter worden. Een uitdaging voor ons allemaal.
En hoe zit het met jou? Streef jij ook die voortdurende zelfverbetering na? En hoe pak je dit aan?
