Uitnodiging

A simple event can awaken within us a stranger totally unknown to us. To live is to be slowly born. (Antoine de Saint-Exupéry: 1900 - 1944)

Voor één keer begin ik met waar ik het niet over zal hebben. En houd je vast, het is een hele lijst. Om te eindigen met waarover ik het wel wil hebben met jullie, en jullie misschien ook met mij. Ik ben benieuwd.

Maar eerst, waar ik het dus niet over wil hebben is:

• Hoe mijn bewustzijn voelbaar moment per moment opschoof en ik steeds verder mee ging in de nodige maatregelen. Zowel privé als professioneel.
• Hoe selectief ik met de berichtgeving om ga, filter door gesprekken met mijn huisgenoten en meteen mijn net verlopen lidmaatschap van De Correspondent vernieuwde.
• Hoezeer ik geniet van de vertraging, verstilling en verdieping, al schrijvend, mediterend, slapend, lopend en op de yoga mat.
• Hoe geïrriteerd ik ben bij de talrijke online trainings en coachings waar je nu absoluut nood aan moet hebben.
• Hoe overweldigd ik me voel door alle meningen, initiatieven en gedeelde ervaringen op de social media.
• Hoeveel bewondering ik heb voor de haalbaarheid van thuisonderwijs en zelfstudie en de organisatorische slagkracht van de scholen.
• Hoe verslagen ik me kan voelen bij het medeleven met het leed in de wereld.
• Hoe dankbaar ik ben dat onze meisjes dichter bij elkaar komen.
• Hoe onrechtvaardig deze toestand is want mensen gaan niet met gelijke rechten door deze crisis.
• Hoe opgelucht ik me voelde toen ik in een telefoongesprek met een vriend voor het eerst benoemde dat ik bang ben. En mijn gesprekspartner aan de andere kant van de lijn dezelfde bekentenis deed. En hoe destabiliserend dat blijkt te zijn voor onze inner circles.
• Hoe mijn hart zich warmt aan de mooie solidariteitsacties. En de zon.
• Hoeveel bewondering ik heb voor de helden out there. En het zijn er veel, in vele gedaanten.
• Hoe confronterend deze periode is. Mijn controlefreak en optimist kregen serieus tegenstand. En mijn hooggevoeligheid zwaaide de plak.
• Hoeveel ik hou van een kluizenaarsbestaan.
• Hoe lastig ik het vind toe te geven dat op sommige momenten de oordelen heel spontaan mijn gedachten vullen.
• Hoe kostbaar het advies van mijn dierbaren me is.
• Hoe hoopvol ik me het ene moment voel over een mogelijke versnelling van de transitie en me het volgende moment totaal radeloos voel bij de idee dat het nadien wel weer life & business as usual zal zijn.

Waar ik het wel over wil hebben met jullie is de hoogst persoonlijke uitnodiging die deze crisis voor ieder van ons inhoudt. Waartoe nodigt deze situatie jou uit? Welke uitdaging komt nu heel helder bovendrijven? Mocht je ze nog niet zien, wees ontvankelijk en waakzaam.

Voor mij is het een belangrijke episode op mijn weg van wilskracht naar overgave. Een uitnodiging de weerstand los te laten, te aanvaarden wat is, de bijhorende emoties toe te laten en er hier en nu mee aan de slag te gaan. En ik hoop dermate te kunnen oefenen zodat ik het tot een gewoonte maak die vast deel wordt van mijn manier van leven.

Met welke uitnodiging ga jij aan de slag? Welke nieuwe “jij” staat op het punt geboren te worden?

A simple event can awaken within us a stranger totally unknown to us. To live is to be slowly born. (Antoine de Saint-Exupéry: 1900 – 1944)