Waarom makkelijk?

Waarom makkelijk als het ook moeilijk kan? Hoe vaak popt die gedachte bij je op? Of is het een vraag die wel eens met een knipoog jouw kant op wordt geslingerd? Tja, wat er ook van zij, perfect wordt het nooit. Er is altijd wel iets. Ik zet er lukraak een paar op een rijtje.

  • De logistieke tegenvallers. Materiaal dat niet op tijd binnen is, een ziek kind dat de hele planning op z’n hoofd zet, onverklaarbare autopech die je dag overhoop en je vrijheid en autonomie overboord gooit.
  • Of de emotionele bekommernissen. Je bent nog steeds in de war door die onbegrijpelijke feedback. Of ontgoocheld omdat je niet werd uitgenodigd bij te dragen aan een project. Of boos omdat je partner je een kwetsende opmerking gaf. Of verdrietig door een pijnlijk gemis.
  • Maar ook de mentale uitdagingen. Je motivatie is wat zoek de laatste tijd. En je lijkt precies wel in zo’n twijfelfase terecht gekomen. Of je kreeg zo’n opkikker door die ene publicatie dat je concentratie al de hele week fladdert. Inclusief je energie. Misschien voelt je omgeving niet goed aan en werkt dit door in jou?
  • Fysieke beperkingen zijn er ook natuurlijk. Je slaap wordt regelmatig verstoord waardoor je met loden benen en een suffe kop je dag begint. Of je liep een kwetsuur op waardoor je niet meer kan sporten, en dat is nu net wat je nodig hebt om je goed te voelen. Of je spijsvertering ligt in de knoop en dat zuigt alle energie uit je lijf. Of je bloeddruk houdt zich niet aan het afgesproken niveau. Wat ook kan voor je suikerspiegel. Om van de hormonen niet te spreken. Of er is die pijnlijke rug of spanning in je nek die zich precies over je hele lichaam uitbreidt?
  • En dan de materiële tegenvallers. Dat grote project aanvaardt geen voorschotfactuur. En bovendien zijn er de te late betalers. Een boekhoudkundige slordigheid zadelt je op met een fikse opleg aan de belastingen. Een onvoorziene maar broodnodige investering in materiaal at je financiële reserves op. Die geplande verbouwing aan je huis kost je natuurlijk een pak meer dan ingeschat.

Ja, ’t is altijd iets. En dan zijn er bovendien nog van die mensen die met lastige vragen komen en vrijwillig extra complicaties toevoegen. Niet te geloven soms. Dus ja, ’t is altijd iets. En dan nog iets. En nog iets. En nog veel meer.

En dan vragen we ons wel eens (stilletjes of luidop) af, hoe doen die anderen dat toch allemaal? Zij hebben daar precies allemaal geen moeite mee. Wat niet klopt natuurlijk. Mensen laten gewoon niet graag in hun zwarte doos kijken.

Maar wat het leukste is aan die blijvende en stijgende moeilijkheidsgraad van het leven, is dat het verklapt hoe goed we reeds geworden zijn in wat we doen. En daar kan de Franse schilder Edgar Degas (1834 – 1917) ons iets in leren.

“Painting is easy when you don’t know how, but very difficult when you do.”

Deze wijsheid komt van de schilder wiens oeuvre voor de helft dansers toont. Hij was gefascineerd door muziek en de theaterwereld en zijn werk toont een ongeziene lichtheid, schoonheid en elegantie.

edgardegas_dansrepetitie
de repetitie, c. 1873-1878, 47.2 x 61.5 cm, olie op doek

Hij werd beroemd als schilder en tekenaar onder het impressionisme, nam een actieve rol in deze groep van kunstenaars maar werd er niet graag mee geassocieerd. Hij benoemde het liever als realisme en distantieerde zich bijvoorbeeld van de impressionistische landschapschilder Monet.

Bij het overlijden van zijn vader in 1874 kwam er een gigantische schuldenput van zijn broer aan het licht. Als oudste van het gezin voelde hij zich verantwoordelijk. Hij verkocht zijn huis en de geërfde kunstverzameling. Dit was het begin van een periode in zijn leven waarin hij voor het eerst afhankelijk werd van zijn kunstproductie voor zijn inkomen. De komende tien jaar werden zijn topjaren.

Enkele beperkende overtuigingen kregen de bovenhand. Hij huwde nooit en brak op een bepaald moment met al zijn Joodse vrienden gesterkt door de overtuiging dat een schilder geen persoonlijk leven kon hebben. Als gereputeerde redetwister kwam die overtuiging hem goed van pas.

Ten gevolge van de erge verzwakking van zijn gezichtsvermogen, leefde hij teruggetrokken en begon hij te beeldhouwen. Wat prachtig werk opleverde.

edgardegas_dekleinedanseres
De kleine dansers, brons, beschilderd, houten sokkel, 97.8 x 43.8 x 36.5 cm

Beperkingen hebben we allemaal. Fijn zijn ze zelden. Maar hoe we er mee omgaan maakt het verschil. Chuck Close is hier een prachtig voorbeeld van. Hij overstijgt ze en ziet het als kansen tot ontwikkeling.

Welke beperkingen nodigen jou uit te groeien?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *