Veel succes!

Ongetwijfeld heb je 2014 geëvalueerd. Dit jaar deed ik het al wandelend, op een frisse maar heldere ochtend langs de kust en met mezelf als enige gezelschap. Ik heb me, net zoals jou wellicht, doelen gesteld voor 2015 en plannen gesmeed. Vermoedelijk zit jij nu ook al volop in de actie van deze plannen. De kans bestaat ook dat je al een beetje begint te twijfelen aan die doelen. Of dat je motivatie wat wegzakt. En we zijn nog maar een paar weken ver. Waar kan dit mee te maken hebben?

Ben je je eigen baas, dan stel je je verwachtingen waarschijnlijk hoger dan gemiddeld. Dat is althans de mening van Maria Popova, oprichtster en curator van brainpickings.org. In een interview op 99U heeft ze het over haar werkritme en de spanning tussen “resultaten halen” en “bewust in je eigen emotionaliteit leven”.

Er spelen voortdurend interne en externe verwachtingen. Dat gaat enerzijds over “wat je zou willen aan het doen zijn” en anderzijds “wat je zou moeten aan het doen zijn”.

Over zichzelf zegt Maria Popova:

“I feel very fortunate in that to a large extent what I do is exactly what I want to be doing for myself, and I still write for an audience of one. I read things that stimulate me and inspire me and help me figure out how to live and then I write about them. The fact that there are other people who enjoy it is nice, but it’s just a byproduct. “

“Wat we aan het doen zouden moeten zijn” heeft te maken met de drang naar bevestiging, en dat is een universele behoefte. Zowel interne als externe bevestiging die zegt dat je goed bezig bent, dat je O.K. bent. We hebben het allemaal nodig. We hoeven dit niet te ontkennen of er gewichtig over te doen. We willen gewoon heel graag ergens bij horen. Bij dat selecte clubje van interessante opkomende artiesten. Of bij de leidinggevenden die een team aansturen. Of bij die experts die ons vakgebied vernieuwen. Of bij die woordkunstenaars die het verschil maken. Of bij die opiniemakers met duizenden volgers. Of bij die startende ondernemers die vanaf jaar één winst maken.

Soms krijgt de “externe validatiedrang” dictatoriale trekken. Die gedraagt zich maar al te vaak als een alleenheerser. Waardoor we voortdurend vanalles zitten te becijferen. Al dat “meten is weten” en dat ononderbroken streven naar “het volgende grote wapenfeit” heeft maar één eindbestemming: teleurstelling. Wat we ons zo vaak als doel stellen, is dikwijls niks meer dan het meetbare bij-effect van goed werk. Terwijl de kracht en de waarde nu net ligt in de dagelijkse vooruitgang en ons streven elke dag een stukje beter te worden dan gisteren.

Maria Popova zegt hierover het volgende:

“If you want to become significantly better at anything, you have to fall in love with the process of doing it. You have to fall in love with building the identity of someone who does the work, rather than merely dreaming about the results that you want. In other words fall in love with boredom. Fall in love with repetition and practice. Fall in love with the process of what you do and let the results take care of themselves.”

Dagelijkse progressie onderweg naar je doelen is bijzonder waardevol. Zo zet je je doel in als richtingaanwijzer en niet als enige, mogelijke eindbestemming. Bovendien is focus op het proces veel plezanter. Tenminste als je echt houdt van wat je doet.

Je streven naar succes zou je geluk wel eens in de weg kunnen staan, dus is het hoog tijd om jouw definitie van succes er eens bij te halen.

Mijn jaar is succesvol wanneer ik er in slaag om:

  • mijn eigen professionele toekomst te garanderen en niet afhankelijk te zijn van één langdurige opdrachtgever, bazen of subsidies.
  • een aanzienlijke bijdrage te leveren aan ons gezinsinkomen.
  • mijn competenties ten dienste te stellen van anderen.
  • talent te laten bloeien als basis voor een betere samenleving.

Wat is jouw definitie van succes? Los van de dictatuur van de externe validatiedrang?

Ter inspiratie wat cijfers en een anekdote over Pablo Picasso (1881 – 1973). Tijdens zijn lange leven maakte hij maar liefst een 50.000-tal werken. Waarvan 1885 schilderijen, 1228 sculpturen, 2880 keramieken, ongeveer 12.000 tekeningen en nog een pak andere creaties zoals decors, gedichten, vloer-en wandtapijten. Om zoveel te maken, moet je wel houden van het proces. Dat hij het voornamelijk doet voor zijn interne validatie, wordt duidelijk in onderstaande anekdote. Picasso zelf was de grote afwezige bij de opening van zijn solotentoonstelling in London Tate in het voorjaar van 1960. Toen waren de Britten overvallen door de Picassomania. Tate bracht de meest uitgebreide retrospectieve van zijn werk tot dan en had hiermee de eerste art block-buster ooit gerealiseerd. En de doorbraak van Picasso in Engeland verwezenlijkt. Bij de opening was de pers even enthousiast over het werk als over het openingsfeest in aanwezigheid van high class celebrities, beroemde publieke figuren en artiesten. Maar niet Picasso. Hij ontbrak. Hij zag er het nut niet van in om aanwezig te zijn. Naar een vriend schreef hij: “Ik ben veel meer benieuwd naar het werk dat ik nog niet gemaakt heb”.

Picasso_werktafel

Bronnen:

 

 

3 reacties op “Veel succes!

  1. […] het onder de loep nemen van onze definitie van succes en de impact ervan op ons leven, had ik het al over de universele behoefte ergens bij te willen horen. Dat leren we van kinds af […]

  2. […] je? Geloof jij ook dat de identificatie met je nieuwe, betere, andere zelf een rol speelt bij het succesvol integreren van nieuwe […]

  3. […] van een zinvol doel met een stevige werkethiek maken dat je je best mogelijke werk maakt. Opnieuw een pleidooi voor de waarde van het proces. En niet voor de externe erkenning. En geloof nu maar niet dat deze overtuiging een garantie is voor een feilloos parcours. In […]

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *